Serres (Frankrijk), 10 april 2014. Bij Hangar Flying proberen we zakelijk en neutraal te berichten over wat er leeft in de luchtvaartwereld. Echter, soms is het moeilijk om dit vol te houden. Nadat ik de Stemme S10 in de hand heb mogen hebben voor m’n eerder artikel, bleef er de honger naar meer tijd in dit toestel. In Serres heb ik dit kunnen inlossen, en dat nog wel met Klaus Ohlmann.
 | De D-KKOP staat klaar voor weer een trip doorheen de bergen. |
Niet-zweefvliegers zegt deze naam wellicht niets, maar zijn palmares spreekt voor zich: 52 wereldrecords, waarvan er nog altijd 23 in de tabellen staan. Het meest sprekende is het afstandsrecord van meer dan 3.000 kilometer dat hij in Argentinië gevestigd heeft. Tevens was hij in februari de eerste piloot die al zwevend, met een Stemme S10, over de Mount Everest gevlogen is.
Ohlmann runt een zweefvliegcentrum in Serres, nabij Gap in de zuidelijke Franse Alpen. Iedere dag neemt hij tot drie zweefvliegtuigen mee doorheen de bergen. Hij vliegt voorop met zijn Stemme S10, de gasten volgen en leren over de radio bij waar er goede thermiek is, en wat speciale aandachtspunten zijn. Dit zijn – meestal Duitse – geoefende piloten voor wie het hooggebergte nog onbekend terrein is, en die als initiatie op deze manier gegidst worden. De meeste van deze komen met eigen materiaal, maar het is ook mogelijk om ter plaatse een toestel te huren. Ook logeren is ter plaatse mogelijk, en dit in eenvoudige chalets of op een camping.
 | Het vliegveld van Serres-La Batie vanuit de lucht. |
Logies waren voor mij niet nodig: de eerste week van de Paasvakantie waren we met de familie op skivakantie in La Joue Du Loup, een mooi gebied op een half uur rijden van Serres. Ondanks het late moment in het seizoen is er nog genoeg sneeuw van een redelijke kwaliteit. Het mooie weer zorgde bovendien voor zeer aangename skimomenten. Toch stel ik als piloot m’n prioriteiten: de skipas moet voor één dag in de lade, en m’n vrouw en kinderen gaan alleen de piste op. De kans om met de S10 een dag weg te gaan laat ik niet liggen. Dit is voor iedereen toegankelijk aan een kost van 240 euro.
 | Ochtenddrukte. De – voornamelijk Duitse – piloten maken hun toestel klaar voor de dag. De meeste onder hen maken gewoon gebruik van de infrastructuur, maar iedere dag worden er twee à drie door Klaus Ohlmann doorheen de bergen gegidst. |
De dag begint met een briefing om 10 uur. Klaus Ohlmann overloopt de condities van de vorige dag, en bespreekt de vluchten die de verschillende piloten hebben gemaakt. De bedoeling is in de eerste plaats om te leren van de gemaakte fouten of goede beslissingen van jezelf of van andere piloten. Minstens even belangrijk op deze briefing zijn de veiligheidstips rond bergvliegen die gegeven worden. Wat is de beste techniek om een bergpas over te steken? Waar moet op gelet worden bij een buitenlanding, …?
Het tweede deel van de briefing overloopt de metrologische condities voor de huidige dag: waar zal de beste thermiek gevonden kunnen worden, en welke prestaties zijn er mogelijk?
 | Ohlmann voert de Stemme rakelings langs de rotsen. Op de foto komt het misschien niet zo over, maar naar mijn beleving zaten we dichter dan mijn comfortzone toelaat. |
 | Hoewel het op de grond ruim 20 graden is, liggen de skipistes er nog dik besneeuwd bij. |
Hier blijkt al gauw dat het wel een redelijke dag gaat worden, maar dat ook geen topprestaties te verwachten zijn. Het is dan ook nog maar begin april, en de beste condities zijn er pas in juli en augustus. De start is om deze reden pas om 13 uur gezet.
In tussentijd vul ik m’n tijd met het lezen van een artikel in een Duits luchtvaartmagazine. Het is van de hand van de vrouw van Ohlmann, en beschrijft de trip met de Stemme van Duitsland naar Kathmandu. Van hieruit ondernam het team van het Mountain Wave Project (www.mountain-wave-project.com/) verschillende vluchten doorheen de Himalaya en over de Everest.
Het toestel waarmee we vandaag vliegen, de D-KKOP, was trouwens datgene welke gebruikt is om over het dak van de wereld te zweven. Nu niet direct een exploot in de grootteorde van de Spirit of Saint-Louis, maar toch…
Wanneer ik me installeer en Klaus bezig is om de boordcomputer af te stellen, merk ik op dat deze nog altijd afgeregeld staat op de lokale tijd in Kathmandu.
Iets na één rollen we over de piste in Serres om op te stijgen. Nog steeds onder motor gaan we in de buurt op zoek naar een eerste thermiekbel, en het blijkt dat deze nog slechts zeer zwak aanwezig zijn. Na enkele minuten zetten we de motor af in een zwakke bel. Hoger dan 1.400 meter geraken we niet door de inversie, en ook elders in de buurt van het veld is het niet veel beter. Wanneer de neuskegel uitgeschoven wordt om terug onder motor voldoende hoogte te winnen, begint de variometer eindelijk hoopvol te biepen. Klaus moet hard werken om met de zware Stemme in deze lichte condities hoogte te kunnen winnen, maar we geraken toch voldoende hoog om op stap te gaan. De toestellen die ons vergezellen – een ASH-31 en een DG-808 – zijn veel lichter, en moeten ook qua glijgetal niet onderdoen voor de Stemme.
We vliegen rakelings langs de rotsen, en met een andere piloot aan de controls zou ik me niet op m’n gemak voelen. Ohlmann vliegt al sinds de jaren tachtig in deze buurt, en kent iedere vallei en bergpas op z’n duimpje. Hij weet zeer goed waar thermiek gevonden moet worden, en wanneer we hoog genoeg zijn om door te steken.
 | Briançon was het keerpunt. Deze bergstad is niet alleen vanuit de lucht een bezoek waard. |
De condities worden beter in de loop van de namiddag, en we bereiken hoogtes tot 3.500 meter. Het uitzicht is onbeschrijflijk! Iedereen die al op de top van een berg heeft gestaan kan zich hier een beetje een idee van vormen, maar wanneer je rakelings over en langs deze besneeuwde Alpenreuzen vliegt, is het nog een heel andere sensatie.
 | De thermiek blijft niet de hele dag zwak. Sterke pompen sturen ons bij momenten aan meer dan vijf meter per seconde de hoogte in. |
 | Doorheen het Parc des Ecrins op weg naar huis. Bekijk ook eens het filmpje op Youtube (www.youtube.com/watch?v=EcS7HYA5tkU) |
Pas het laatste uur krijg ik het toestel regelmatig in de hand. De condities waren vandaag niet erg goed, en de eerste bezorgdheid van Ohlmann is om de volgers een mooie trip te bieden. Deze betalen immers voor deze ervaring, en maken het mogelijk dat de ‘passagier’ in de Stemme voor het relatief lage bedrag mee kan. Aangezien het voor mij twintig jaar geleden was dat ik nog eens deftig thermiek gevlogen heb, zouden we niet ver geraakt zijn als ik aan het stuur zat.
Ook zonder zelf te sturen is de dag zeer leerrijk, en in de eerste plaats een prachtige belevenis. Ik denk niet dat je waar dan ook elders voor 40 euro per uur een luchtdoop in de Alpen kan boeken.
 | We zijn niet alleen in de lucht. Naast enkele tientallen andere zwevers die we tegenkomen, heeft ook deze paraglider het tot meer dan 3.000 meter gebracht! |
Pas na zeven uur raken de wielen terug de grond – meer dan zes uur in de lucht, en dat met slechts enkele liters benzine!
… Ook deze shot is uiteindelijk onvoldoende. Zoals bij een echte junkie, is de honger na het uitwerken van de initiële roes alleen maar nog groter geworden…
Kijk eens op www.chaletduloup.com als je een vakantieappartement zoekt op 35 minuten rijden van het vliegveld van Serres.
Meer informatie over het zweefvliegcentrum in Serres vind je op www.quovadis-aero.com.
 | Nog een laatste selfie in de avondzon met de wereldrecordhouder. |
 | Al bij al hebben we een driehoek neergezet van 300 kilometer. |
Tekst en foto’s: Peter Snoeckx
