Na de Frans-Pruisische oorlog in 1870 (zie het e-boek van Dirk Tavernier, www.hangarflying.eu/2021/12/e-boek-luchtballonnen-uit-parijs-in-belgie-en-nederland/), waarbij luchtballonnen met succes voor ontsnappingen uit Parijs werden gebruikt, werd de ballonvaart zeer populair. Franse en Belgische aeronauten zoals Jean-Baptiste Glorieux (zie straatnaam in de database, Warchin) en Adolphe Denys reisden in onze streken rond om feesten op te luisteren met ballonopstijgingen.
De op Laken begraven luchtvaarder Adolphe Denys was op zondag 24 juni 1894 opgestegen in zijn ballon Éclair vanop het Schaarbeekse Liedtsplein met zijn vriend Camille Fineau, drogist te Laken, waarna zij een half uur later in Leefdaal landden. Ze werden er aangevallen door de lokale bevolking die hun aankomst niet kon smaken. Dankzij hun koelbloedigheid konden ze zich uit een benarde situatie bevrijden. Adolphe Denys was een vrij actieve ballonvaarder. In 1897 was hij tijdens een vlucht in zee gesukkeld en ternauwernood aan de verdrinkingsdood ontsnapt.
Adolphe Constant Denys (°Laken, 10 juli 1863 – †Laken, 14 september 1934) zijn broers werden bedienden maar Adolphe zag eerder een toekomst in de luchtvaart. Hij had succes want ook in Nederland groeide zijn faam. Door het organiserend comité van de Wereldtentoonstelling van Amsterdam in 1895 werd hij gevraagd met een ballon captif, een ballon die regelmatig opsteeg maar verankerd bleef aan de grond. Passagiers konden dan een tijdlang genieten van het uitzicht vanuit de ballonmand. De Aurore van Adolphe Denys steeg op tot 150 meter hoogte en was een van de grote trekpleisters van de tentoonstelling.
Denys bleef altijd in Laken wonen en na enkele jaren stopte hij met ballonvaren. Kort voor de Eerste Wereldoorlog bouwde hij een huis met atelier waarin hij een onderneming van motoren en transmissieorganen begon.
De stèle van het graf met de afbeelding van een ballon is spijtig genoeg afgebroken. De gebroken stèle ligt nu achteraan aan de zijkant van het graf. Vooraan op het graf is ook een ballon gebeeldhouwd. Op een grafplaat staat zijn naam en die van zijn echtgenote, samen met de geboorte- en overlijdensdata.
Bron: Tafofiel 66 (tijdschrift van Epitaaf, een vereniging voor funerair erfgoed en grafkunst).
Le Soir.
